ჯონგუკი საერთოდ არ სძულს ხალხს, როგორც ეს შეიძლება ჩანდეს, ის უბრალოდ წარმოუდგენლად საზიზღარია მათთვის, ამაზრზენი. მათში იწვევს ღებინებას და თავბრუსხვევას, ყველანი მას დაცინვით, მწუხარებით უყურებენ, მხოლოდ ერთ რამეზე ფიქრობენ: "როგორი საშინელი ხარ!"ეს იკითხება მათ ტუჩებზე, მათ უსინდისო თვალებში და მათ ბოროტულ ხმაში. ჯონგუკი გრძნობს, თუ როგორ აღიქვამენ მას სამყაროში ამ ამაზრზენი სახისთვის, როგორ ხუმრობენ და ხალისობენ. "კარგია, რომ ეს ჩემ თავს არ მომხდარა!" ყველა ფიქრობს საკუთარ თავზე, უყურებენ გაცრეცილ სახეს.
ადრე ის კომპანიის სული იყო, იღიმოდა ნათლად, იცინოდა ხმნამაღლა, სიყვარულით იყო მოცული და აღმერთებდნენ, დღეს კი იგი უწმინდური ოთახის წყვდიადში დგას და უყურებს მის დაშლილ სახეს, რომელიც არ შეიცავს წარსული სილამაზის ნიშნებს. ჯონგუკი ვერ ხედავს საკუთარ სველ თვალებს, გაწითლებულ ტუჩებს, ჯერ კიდევ საკმაოდ ეშმაკს, მხოლოდ საძაგელ, მახინჯ, საძულველ ნიმუშს, რომელიც მთელ მის სახეს კვეთს. ექიმებმა თქვეს: "კარგია, რომ თვალები არ გტკივა, მხედველობაც არ გაქვს გაფუჭებული''. ჯონგუკი ყველაფერს მისცემდა იმ დღის შესაცვლელად, ისე, რომ სკანცელარიო დანა მთელ სიგრძეზე გაივლიდა, მხედველობას წაართმევდა და შესაძლოა, გონებასაც, ისე რომ აღარაფერი დარჩენოდა და არავინ დატანჯულიტო. მხოლოდ სიცარიელე, მის გასაოცარ იდილიაში, სახის გარეშე, შემზარავი, სიძულვილის და ტკივილის შთაგონების გარეშე. იმისათვის, რომ არ მოხდეს უბედური არსებობის მიზეზი, არ იყოს ტვირთი და არ დაიმსხვრას ყოველ ჯერზე, სიცილითა და სხვა ადამიანების გულგრილი ღიმილით.
გაქრა. აი რა დარჩა ოცნებისგან, დამანგრეველი სამყაროს ყურება.
ჯონი ასხავს მწარე ცრემლებს, სახეს კაწრავს ფრჩხილებით, სურს მოიშოროს ამ დაშლილი კანის ფენები ისე, რომ მის ადგილზე სხვა რამ გაიზარდოს, თანაბრად და გლუვად, თუნდაც მცირე ხარვეზებით, მუწუკებით, ასაკობრივი ლაქებით, მცირე ნაწიბურებით და ხალით. დაე იყოს ისე როგორც ადრე, როდესაც მას არ მოსწონდა მისი კანი გამონაყარის გამო, მაგრამ ახლა ლოცულობს მათი დაბრუნებისთვის ამ ამაზრზენი ნიმუშის გამო. ცრემლებით სხვანაირ შედეგს ვერ იყიდის, დატანჯულ ტყავზე რჩება მხოლოდ ფრჩხილების კვალი. ჯონგუკი მუხლებზე დგება და ტირის, სახეს ხელებით იფარავს, აღვიძებს ლოცვას, გაქცევა სურს ამ კოშმარული სიზმრისგან, მაგრამ არავინ გაააღვიძებს მას, მხოლოდ იუნგის კაკუკი კარზე, რომელმაც ფრთხილად გააღო კარები, ოთახში საძულველი შუქი შემოუშვა:
YOU ARE READING
ნაიარევი
Fanfictionჯონგუკის სახე დაფარულია შრამებით, მას არ სურს ხალხთან ურთიერთობა, მხოლოდ მარტოობა და დაკეტილი ოთახი, სიჩუმე და მშვიდობა კეტავს მას მარტოობაში, მაგრამ ჩნდება ჯიმინი, სულელური ყვითელი , პატარა მინაწერებით, რომელიც იწყებს გამაღიზიანებელ კაკუნს მის კარზ...
