ნაწილი XL – სოფო

დიდი ხანია ამაზე ვფიქრობდი, ამაზე რა, ვფიქრობდი ზუკასთვის მიმეცა პირველად, რომ მერე ზუკას რეზისთვის მოეყოლა რა მაგარი გოგო ვარ და რეზის ჩემთვის შემოეხედა, ისე, როგორც მინდოდა და არა ისე, როგორც მიყურებდა, თვითკმაყოფილი სიფათით. სისულელე იყო ეს ფიქრიც, მაგრამ იმ დღეს ასე სულაც აღარ ვფიქრობდი. თან რომ ადგა, ეს შინაურულად სპორტულებში გამოწყობილი გოლიათი და გაიზლაზნა კარებში, სულ აღარ ვფიქრობდი ეგრე, თითქოს რეზიც დამავიწყდა და ქეთიც ზედ მივაყოლე და ეს ჩემი შურისძიების კიარადა არც ვიცი, რა სისულელის გეგმები სულ სხვა რამეში გადამეზარდა და თვალწინ ზუკას ლამაზი, ნავარჯიშევი ტანი მედგა, სპორტულებშემოტმასნილი და ალბათ ამიტომაც ავდექი და გავყევი მალევე. ჩემი ჩანთა ვიპოვე გზად და რეზინა ავიღე. რატომ მქონდა ჩანთაში? არ მინდოდა მოულოდნელი პრობლემები და იმიტომ. ავიღე და ჩავბღუჯე მარცხენა ხელში და ისე შევაბიჯე ოთახში. ეძინა, მაგრამ ბორგავდა, ალბათ სიზმარს ხედავდა და ვუყურე კაი ხანს, ვცდილობდი ჩემი გადაწყვეტილების სისწორეში დავრწმუნებულიყავი. ეს ბიჭი მინდოდა, ძალიან მინდოდა, მინდოდა მისი კუნთიანი მკლავები მეგრძნო ჩემს ტანზე მოხვეული და ის ლამაზი ყლე, სპორტულებში რომ ეკვეთებოდა, ჩემში მეგრძნო და მინდოდა ზუსტად ესე დამეკარგა ქალიშვილობა, შეგნებულად და არა რაღაც გრძნობებს აყოლილს. დაჟე, მერჩია ჩემი სისხლი ზუკას ეგრძნო და არა რეზის. რეზის დავხვედროდი უფრო მომზადებული და გამოცდილი და როცა დადგებოდა მომენტი, ვეღარ წასულიყო ჩემგან და მთელ ამ ჩემს გეგმებს „მსხვერპლად შევწირე“  ზუკა და ჩემი ქალიშვილობა. უცებ გადმოტრიალდა ზურგზე და სახე თითქოს ჩემკენ ჰქონდა, თითქოს ძილში მხედავდა და ჩავუცურე მარჯვენა ხელი კისერში, კისრის უკან ჩავუყავი და უცებ ასევე, მძინარემვე მტაცა მკლავში ხელი. გავირინდე, დავემორჩილე, მიმიზიდა და დამიწვინა ზემოდან. მერე მივხვდი, რომ ეღვიძა, ოდნავ ჰქონდა თვალები ღია და თითქოს თავის სიზმარში მეპატიჟებოდა, ისე მიმიზიდა თავისკენ და დავაჯექი და დავასრისე ჩემი მუტელი ორივეს ტრუსიკებს მიღმა, ძალიან მომწონდა, რომ არ ძალადობდა, ნაზი რომ იყო, ზედმეტს რომ არაფერს მთხოვდა. ცალ ხელში რეზინა მქონდა ჩაბღუჯული და მეორე ხელით ვცდილობდი მაისურში ჩავძვრომოდი და იმ ლამაზ დაკუნთულ მკერდზე მოვფერებოდი, თან მინდოდა მალე მოვნდომებოდი და შემოსულიყო ჩემში და უცებ მივაჩეჩე ეს რეზინა და დაველოდე, როდის მიხვდებოდა და მიხვდა, უცებ მიხვდა და ორივე ხელი მტაცა და გადმომატრიალა, ზურგზე დამაგდო და ვუყურებდი, იმ სიბნელეში ვხედავდი როგორ გახსნა რეზინა, სული შეუბერა, ყლეზე წამოიცვა და ჩემსკენ წამოიწია,  დაძაბული ვიყავი და არ მინდოდა მეგრძნობინებინა, არ მინდოდა ეგრევე მიხვედრილიყო, რომ მისი ყლე პირველი იყო ჩემს მუტელში და არასდროს მეგრძნო მსგავსი არაფერი და მგონი შევძელი უფრო ნაკლებად მტკენოდა, ვიდრე მეტკინა და მთლიანად მასზე ვკონცენტრირდი, იმ სიბნელეში უნათებდა თვალები და მივჩერებოდი და საერთოდ ვეღარ ვგრძნობდი როგორ მტკიოდა და მერე ტკივილმაც გაიარა და ტკბობა მოვიდა და ვეცადე მისი სიმძიმის ქვეშ მეც ავმოძრავებულიყავი, ექსტაზში ვიყავი და ეს რომ იგრძნო უცებ ისევ ამომატრიალა და ზემოდან მომიქცია და თან ჩემი წელი ეჭირა ხელში, თან თავისუფალი ვიყავი და ვეცადე ისე მემოძრავა, როგორც აქამდე პორნოებში მენახა და ნელნელა ეს სახებები წავიდა და მარტო ჩვენ დავრჩით ოთახში, სიგიჟე იყო, თან ცალი ხელით მახტუნავებდა თავის უზარმაზარ ყლეზე, თან მეორე ხელით კლიტორს მისრესდა და ვგრძნობდი, გონს ვკარგავდი და რაღაც მომენტში ისეთი მძაფრი იყო მისი ჩემში შეგრძნება, ვერ გავუძელი და საკუთარი მკლავი დავკბინე და აქ იფეთქა რაღაც სასწაულმა, მსგავსი არც ერთი მასტურბაციისას რომ არ მეგრძნო აქამდე და მივხვდი, ეს იყო ის სასწაული, რისთვისაც ადამიანები ვცხოვრობთ და რომ არ მეკივლა, კიდევ უფრო მაგრად ვიკბინე საკუთარ მკლავზე და არ გაჩერდა ეს, არ გაჩერდა, აგრძელებდა მოძრაობას, უფრო სწრაფად და მეორე წრეზე წამიყვანა და თვითონაც თან წამომყვა და ვიგრძენი, როგორ გაათავა, რეზინიდანაც ვიგრძენი ამის ცხელი სპერმა და სად ვყოფილვარ აქამდე, მხოლოდ კაფეში მისი ფეხისმოდებით და საათობით ეგრე ჯდომით როგორ ვკმაყოფილდებოდი.

ნაწილი XXXIX – ზუკა

ხო ვხედავდი რეზი უყვარდა, ისე ეტყობოდა, როგორც დღეს რომ 4 ივნისია გარეთ. ყველგან დაჰყვებოდა მაგას და ქეთის, თვალებში შესციცინებდა. იმ ორში კიდევ რომელი უფრო მეტად სადისტი იყო, ვეღარ ვხვდებოდი, დაქალი, ვინც ყოველდღე საწამებლად სწირავდა თავის მეგობარს თუ ეს ჩემი ძმაკაცი, ორი გოგოს ერთდროული სიყვარულით რომ ტკბებოდა და ბედნიერი რომ იყო. ასე მეგონა, ცოტა მაინც ვანეიტრალებდი ხოლმე, მეც თუ მივყვებოდი სადმე. იასნად სოფოს გვერდით ვხვდებოდი და ვცდილობდი, ჩემკენ მომექცია ცოტა ყურადღება მაინც, კი არ ვგიჟდებოდი ამ გოგოზე, მაგრამ მაინც, მეც მინდოდა თამაშში ვყოფილიყავი და ხან ფეხს მივადებდი მაგიდის ქვეშ, თითქოს შემთხვევით და კი არ გაწევდა ხოლმე, არადა ისე არაფერი ემჩნეოდა რომ სიამოვნებდა, პროსტა არ გაწევდა და ხანდახან საათობით ვმჯდარვართ ასე ფეხიფეხმიტყუპებულები და რამდენჯერმე ხელის გადახვევაც მიცდია და ხელს კი იცილებდა ცივად, არ უნდოდა რეზის დაენახა. თუმცა უარესი ქნა, კოჯორში რომ ვიყავით სასტავი. მეძინა ჩემთვის, ისედაც დაღლილი ვიყავი იმ დღეს და ღვინომაც ვერ წაიღო და ნაადრევად დავტყდი სუფრიდან, ყველაზე დიდი ოთახი მივისაკუთრე და დავწექი და წავედი სიზმრებში, ამის შეხებაც სიზმარი მეგონა, კისრის უკან რომ ჩამიცურა ხელისგული და ეგრევე მკლავში ვტაცე ხელი, ზუსტად ვიცოდი რაც უნდოდა, ვინც იყო, მის სურნელს ვინ მასწავლიდა. არ გამძალიანებია, ჩამოვიწვინე საბანში და ნახევრად მძინარმა დავუწყე კოცნა. არც ის მადარდებდა, სად ვიყავით, მეორე ოთახში ჩემი ძმაკაცი რომ იჯდა თავის შეყვარებულთან ერთად, რომლის დაქალიც ლოგინში მეწვინა და რომელსაც ის ჩემი ძმაკაცი უყვარდა. ისე მომანდომა თავი იმ ერთი შეხებით, ნიავივით რბილი ხელისგულით, რომ ყველაფერი დავიკიდე და რა თბილი იყო და რა მსუბუქი. ეგრევე ზემოდან დავისვი და ჯერ არც მინდოდა გამეხადა, ეგრევე სიზმარში შემოსულიყო ჩემთან, ეს მინდოდა და ნელა შევუცურე მაისურში ხელები და მუცელზე და ნეკნებზე ვეფერებოდი და ნაზად ირწეოდა თვითონაც, სუნთქვააჩქარებული. რას ფიქრობდა არ ვიცი, მაგრამ ჩემთან ხომ იყო და შეიძლება არც მთლად ფხიზელი, მაგრამ ეგეც მეკიდა, ისეთი სასიამოვნო იყო ეს ბუმბულივით გოგო ზედ რომ მაჯდა და რას წარმოვიდგენდი, ზუსტად იცოდა რასაც აპირებდა, ოთახში რომ შემოვიდა. ალბათ კარიც გადარაზა და ხელი რომ ჩამიცურა კისერში, იცოდა და უნდოდა, ვუნდოდი და უცებ ჩემი ხელი მოძებნა და რაღაც ჩამიდო ხელისგულში. მაშინვე ვერ მივხვდი, თურმე რეზინა იყო. თურმე თავიდანვე ხელში სჭერია და უფრო ამიდგა და უფრო მომინდა, ვეღარ გავჩერდი ასე პასიურად და უცებ ამოვიტრიალე, დავაგდე ლოგინზე და აღარ გამიწელია, კაბა ავუწიე, ტრუსიკი გავხადე და მელოდა, სანამ პრეზერვატივს გავხსნიდი და წამოვიცვამდი და ისეთი ამდგარი მქონდა, ეგრევე მინდოდა შემედო და მეგრძნო, როგორი ცხელი იყო შიგნით. მივაწექი და ვიგრძენი, რომ ქალიშვილია, ვიგრძენი, რომ აპკი ჯერ მთელი აქვს და ისიც ვიგრძენი, რომ გადასარევად იცოდა, რაც ელოდა  და თავი აღარ შემიკავებია, ბოლომდე მივაწექი. ნაზად ვმოძრაობდი, არ მინდოდა ძალიან ტკენოდა და უცებ ტკივილიანად დაიკვნესა, ოღონდ ისე საშინლად არა, როგორც ველოდი და გამიხარდა, არ ჩაგვიდგა ტკივილი შუაში ამ ჩვენს უმაგრეს ღამეში და რომ გავაგრძელე მოძრაობა, ამყვა, ზედ ვაწექი მთელი სიმძიმით და ცდილობდა მაინც ემოძრავა და ისე უნდოდა აქტიურობა, ისევ ამოვატრიალე, წელზე ხელი მოვკიდე და არც მომიცილებია ყლიდან, როგორღაც ისე მოვახერხე რომ ისევ ზემოდან დავისვი და გააქტიურდა, აჩქარდა, ამოძრავდა და თან ხელს ვაშველებდი, რომ ისე ეხტუნავა ჩემს ყლეზე, მეც მსიამოვნებოდა და თან თვითონაც ძალიან მაგრად ყოფილიყო და ეს მინდოდა, რომ  ჩემთან მაინც ესიამოვნა ბოლომდე, სულ რომ იტანჯებოდა ხოლმე, როცა ერთად ვიყავით, ერთად რა, მე, ეს, ქეთი და რეზი. მერე ცალი ხელით კლიტორი მოვუძებნე და თან ვუსრესდი და თან ვახტუნავებდი და გაგიჟდა ნელნელა, იმ სიბნელეში ბუნდოვნად ვხედავდი, ხელი როგორ მიიტანა პირთან და კბენდა, რომ არ ეკივლა და გაათავა, ჩემზე ადრე, სასწაული იყო. ვერ გავჩერდებოდი და მოვკიდე წელში ხელი, გავაშეშე და რაც შემეძლო, სწრაფად შევუდე, რომ თუ სტკიოდა, დიდხანს არ მეწვალებინა და ცოტაც და მეც გავათავე, შევუთავე და დავიწვინე მერე მკერდზე, ეგრევე, ყლე ისევ მის მუტელში მქონდა და მოვეხვიე და ჩავიხუტე ძალიან მაგრად, როგორ იყო ესეთი სექსუალური ეს ქალიშვილი გოგო.

ნაწილი XXXVIII – დაჯი

ფეხზე ვეღარ ვიდექი და თან მინდოდა გამეგო, რა გემო დარჩა ტუჩებზე, ამ ტკბილს, ამ პატარა მაიმუნ გოგოს, რა მიქნა, ფეხზე მდგომს სექსი არასდროს მქონია, ესეც გამოვცადე. ჩავიჩოქე და ჩავეხუტე და ვაკოცე ტუჩებში, სველ ტუჩებში, ჩემი წვენით და საკუთარი ნერწყვით სველ, თხელ და ლამაზ ტუჩებში. იქვე მინდოდა წამეწვინა და მენახა, თვითონ როგორ დაიკლაკნებოდა სიტკბოსგან, მაგრამ არ დამანება, აბაზანაში შემიშვი ჯერო, ჩაიჩურჩულა. ჩემი კოპწია გოგო, მოერიდა, მთელი დღის ნამუშევარს და ფეხზე ნადგომს. შემოგყვები მეთქი, შევთავაზე და კარგიო, გაიღიმა, ოღონდ მე თვითონ დაგიძახებო და გაიქცა სწრაფად. სავსე ჭიქა ვისკი დავლიე, ლამის ერთ ყლუპად, სუნთქვა და სიმშვიდე რომ დამებრუნებინა, ისე მქონდა გული ამოვარდნილი და ღიმილს ვეღარ ვიჩერებდი, ან რას ვიჩერებდი?! ასეთი კმაყოფილი კაი ხანია არ ვყოფილვარ. მეორე ჭიქის დასხმას ვაპირებდი, რომ დამიძახა. რა დროს ვისკი იყო, სასწრაფოდ შევედი აბაზანაში, ისიც ვერ მოვიფიქრე, ტანსაცმელი გარეთვე გამეხადა. ღია ჰქონდა შხაპის კარი და მომჩერებოდა, წყალი ზურგზე დასდიოდა და რა ლამაზი იყო, ტანზე თხელი და მკრთალი კანი, ბოქვენზე ქერა ღინღლები და პაწია ძუძუებით ჰქონდა, პატარა და ლამაზი. შხაპისკენ გზადაგზა გავიხადე ყველაფერი, თან მოჯადოებულივით ვუყურებდი ამის ძუძუებს და ტანსაცმელს გზაში ვყრიდი. ტრუსიკი აღარც მეცვა, კაბა ავიძრე ბოლოს და მოუთმენლად მომკიდა ხელი და დამაყენა წყლის ქვეშ. ამხელა ქალს როგორ მიმორჩილებდა ეს კაფანდარა გოგონა, რა შინაგანი ძალა ჰქონდა ასეთი. სახეზე მოვკიდე ხელი და ისევ ვაკოცე. ვერ ვძღებოდი მისი ტუჩებით, მისი ენით, პირში რომ შემომისრიალა და დავუჭირე და დავიტოვე ჩემთან, ენის წვერით ვეთამაშებოდი და თან ხელი ჩავუცურე ძუძუებისკენ, გამაგრებული და ამდგარი ჰქონდა ძუძუსთავები, ხელისგულში ზუსტად მეტეოდა და დავუსრისე მაგრად, ლამის ავაკივლე, მინდოდა ძალა ეგრძნო ჩემი და უფრო მოვდომებოდი. ხელები ჩემს წელზე ეწყო და სიამოვნების მიღებისთვის ემზადებოდა, თვითონაც უნდოდა ორგაზმი ეგრძნო, ჩემს მარიამას. მეორე ძუძუც დავიჭირე ხელში და ერთ რიტმში ვუსრისავდი ორივეს, მერე შევატრიალე უცებ და კედელს მივაკარი, გავუწიე ფეხები და უკნიდან შევუყავი ხელი, კლიტორი ვიპოვე და ამ შხაპსა და წყალში სულ სხვანაირი სისველე ვიგრძენი. როგორ ვუნდოდი, რაღა მომათმენინებდა, დავუსრისე კლიტორი და შიგნით შევუყავი ხელი. ვიწრო მუტელი ჰქონდა, როგორი ექნებოდა, მთლიანად თხელი და ფაქიზი იყო, ჩავიმუხლე და ტრაკზე ვკოცნიდი, თან ხელს შიგნით ვუყოფდი და თან დუნდულებს ვულოკავდი, კოხტა, თეთრ დუნდულებს და კანკალებდა სიამოვნებისგან, ხელები შხაპის კედლებზე ეწყო ხელისგულებით და ხანდახან თითებს ხრიდა, თითქოს უნდა ჩამოფხოჭნოსო. ვგიჟდებოდი, ისეთ ხმებს გამოსცემდა, კვნესა-კრუტუნს კატასავით. მერე მეორე ხელი წინიდან შემოვხვიე და კლიტორის თავი მოვუძებნე და თან ვუსრესდი, თან ვკოცნიდი და თან თითების ისე ღრმად ვთხრიდი, რამდენადაც შემეძლო და გაგიჟდა, კვნესა რაღაც ჩუმ უმწეო ხავილში გადაუვიდა, ვგრძნობდი ზღვართან ახლოს იყო და არ მინდოდა გავჩერებულიყავი, მინდოდა ბოლომდე გაგიჟებულიყო და სახით დუნდულები გადავუწიე და ანუსის ხვრელი მოვნახე და ენა ავუსვი, ავუსვი და შევუცურე ოდნავ და ეს პიკი იყო, ასწია თავი მაღლა და აყვირდა, აკივლდა, ჭკუიდან გადავიდოდა მეგონა, არ ვჩერდებოდი, სანამ ხმა არ ჩაუწყდა და არ მოეშვა მთლიანად და მაინც არ გავჩერდი, სანამ არ აკანკალდა და ავდექი მერე და ჩავიხუტე გულში, ეს პატარა წიწილა, გაწუწული, თვალებდახუჭული, აღარაფრის ძალა რომ აღარ შერჩენოდა და ვიდექით დიდხანს ცხელი წყლის ნაკადის ქვეშ ასე ერთად, ჩახვეულები.

ნაწილი XXXVII – მარიამი

სახლში ხომ არ მესტუმრებიო, ისე მორიდებით მითხრა, თითქოს მთელი დღე იმაზე არ ვოცნებობდი, მის ლოგინს როდის ვნახავდი და მისსავე ზეწრებზე გავაწვენდი და დავაწვებოდი ზედ. მაინც პოზები გვეჭირა ჯერ და ვითომ ჯერ შევყოყმანდი, მაგრამ მერე ანგარიში გავუწიე და პატივი ვეცი და კი, რატომაც არა, ხმაურიანი ადგილები არ მიყვარს მეთქი. არადა მართლა არ მიყვარდა, თუ არ ვცეკვავდი, ისე ხმაურში ვერ ვჩერდებოდი, რაღაც მიყრუებული პატარა ბარები მერჩია ან სულაც გარეთ, ბუნებაში ყოფნა, თუ არ ციოდა. დაჯის სახლისადმი კი ისეთივე ინტერესი მქონდა, როგორც თვითონ მაინტერესებდა, ვინ იყო, რა უყვარდა, რითი კაიფობდა. მე რითი ვიკაიფებდი მაგის ხელა რომ გავხდებოდი, ეს მინდოდა გამეგო. როგორ ცხოვრობდა. მინდოდა ისეთივე თანამედროვე ყოფილიყო მისი სახლი, როგორიც გარეგნულად იყო, დახვეწილი და გემოვნებიანი. გულიც გამისკდებოდა, ჩუქურთმებიან და სარკეებიან, ჩაბნელებულ სახლში რომ მივეყვანე. შეიძლება აღარ მომნდომებოდა. გადავრჩით. ფერადად შეღებილ კედლებიან სახლში ცხოვრობდა, ცოტა ავეჯი იყო სახლში და ბევრი შუქი. მიყვარს სინათლეში სექსი, ყველაფერს მინდა ვხედავდე, თითოეულ სიამის ნაოჭს ჩემი პარტნიორის სახეზე და ყველა ხალს მის სხეულზე. ამ ფერად სივრცეში უფრო მომინდა, ვიდრე მაშინ, გასახდელის კაბინაში. აქ უფრო თავისუფლად მოვეფერებოდი და უფრო თამამად მოვტყნავდი, არც რაიმეს ვატკენდი. აღარ მომინდა რაიმე მეტკინა, ისეთი თბილი იყო, ისეთი ყურადღებიანი, არანაირი პიცა არ დაუხვედრებია. იცოდა, მეშიებოდა საღამოს, თან სამსახურიდან წამოსულს, თან მთელი დღე ნახევარი ნაჭერი პიცის ამარა ნამყოფს და გემრიელობები დამახვედრა, საყვარელმა ქალმა. დამშეული სტუდენტივით ვჭამდი, ყველაფერი გავსინჯე. დაჯიც ჭამდა, აშკარად არ შიოდა, ცოტ-ცოტას იციცქნებოდა, ჩემი ხათრით ალბათ, მაგრამ მაინც. ჯიგარი ქალი. რას დალევო, ბოლოს მკითხა. მომერიდა და რა გაქვს-მეთქი, გაეცინა, ნელა, დიდურად. ყველაფერი ჰქონდა თურმე. ლუდი მოვითხოვე. არ მინდოდა მძიმე სასმელი, მალე მომეკიდებოდა და ისე ვერ ჩავიტკბარუნებდი პირს ამ ქალით ან არ დამამახსოვრდებოდა. არადა მინდოდა ტვინში ჩამებეჭდა მისი ყველა მოძრაობა, ტანსაცმელს რომ გავხდიდი და თითებს დავადებდი კარგად მოვლილ, გარუჯულ კანზე. თავისთვის რაღაც მუქი სასმელი დაისხა, ჩემთვის უცნობწარწერიანი, ლამაზი ბოთლიდან, ყინულები ჩაიყარა და დამიჯდა წინ. აღარ მქონდა ლაპარაკის თავი, სიგარეტს მოვუკიდე და ვიჯექი, ლუდს ვწრუპავდი და ვუყურებდი თვალებში. არც ეს იკლავდა თავს ლაპარაკისთვის, იჯდა ფეხმორთხმული, იღიმებოდა რაღაცნაირად ალმაცერად და ყლუპ-ყლუპად სვამდა თავისი ჭიქიდან სასმელს. თქმაც არ დამჭირვებია, ისე შენიშნა ჩემი დაცარიელებული ჭიქა. ფეხსაცმელი არ ჩაუცვამს, ფეხშიშველა წავიდა მაცივრისკენ და მეთქი ან ახლა ან არ ვიცი, როდის და ჭიქა რომ მომაწოდა, ფრთხილად გამოვართვი, იქვე სავარძელთან პაწია მაგიდა თუ რაღაც იყო, იმაზე დავდგი და კაბის კალთით მოვითრიე. არ შემწინააღმდეგებია, დამყურებდა უკვე დასერიოზულებული. აღარც მე მეცინებოდა. ავუწიე კაბა და ჩულქები ეცვა. აბა რა ეცმებოდა! სხვანაირად ვერც წარმომედგინა და პირველი კოცნა ჩულქის ზევით ზოლზე ვაკოცე. პირველი კოცნა ტუჩებშია ხოლმე, მაგრამ არა, ჩვენ სხვანაირად უნდა გვქონოდა. ვაკოცე და თან ხელები კაბაში შევუცურე, ვკვდებოდი ინტერესით, როგორი ტრუსიკი ეცვა, უფრო სწორად, რომელი ეცვა, მთელი მაგის საცვლების გარდერობი ზეპირად ვიცოდი. ნეტავ რომელი შეარჩია ჩემთან შეხვედრისთვის. დიახ! ის თეთრი, გამჭვირვალე ტრუსიკი ეცვა, მე რომ მივაწოდე რამდენიმე დღის წინ, თავისი ლიფიანად. სადა და ლამაზი, სექსი და მაცდური რამ. მაგრამ ახლა ტრუსიკის ქვეშ რაც ჰქონდა, ის უფრო მაინტერესებდა, ნელა გავუწიე კიდე და თითი შევუცურე. რა სველი იყო, უკვე რა სველი იყო, როგორ მელოდა, საყვარელი. ასე მინდოდა მომეტყნა, ფეხზე მდგომი, მუხლები რომ აუკანკალდებოდა ბოლოს და ზედ სახეზე დამათავებდა, ჯერ ტრუსიკის გარედან ვაკოცე, ცოტა წავკბინე, არ ეტკინებოდა, მიგრძნობდა და მერე უცებ ჩავაძრე, ვერც რომ წინააღმდეგობის გაწევა ეცადა და ვერც მოესწრო და ისე დავეწაფე ფუჩუზე, მწყუროდა თითქოს. ძალიან გემრიელი ქალი იყო, უგემრიელესი. დიდი ბოქვენი ჰქონდა, კოხტად მოვლილი თმით და დიდი ბაგეები, ორივე მოვუწუწნე სათითაოდ, თან თითით შიგნით ვეფერებოდი. ცხელი იყო და ლამაზი იყო ძალიან. ნელა ვუცაცუნებდი ჯერ ენასაც, ტუჩებსაც და თითებსაც და მშვიდად კვნესოდა, უცებ მივხვდი არ მკმაროდა ეს და უცებ შევუყავი მუტელში ორივე თითი, სწრაფად და ეგრევე გავაგრძელე მოძრაობა, კლიტორსაც უფრო სწრაფად ვუსვამდი ენას და ვუწუწნიდი და აკივლდა, დარწმუნებული ვიყავი სახე ხელებით ეჭირა და ლამის იხოკავდა, ისე სიამოვნებდა და კიდევ უფრო ავჩქარდი, მისი წვენი ლამის მაჯამდე ჩამომივიდა და გადაუარა ორგაზმის ტალღამ, მართლა ისე აუკანკალდა მუხლები, როგორც ველოდი და ცალი ხელი ბარძაყზე უკნიდან მოვკიდე და დავიჭირე, თავი მყარად რომ ეგრძნო და ნელა განვაგრძე ფერება, ნაზად, სიამოვნება რომ გაგვხანგრძლივებოდა ორივეს და მომშორდა უცებ მკვეთრად, დაიჩოქა და ამ მის ფუჩუიან და მისივე წვენით სველ ტუჩებში მაკოცა მაგრად, ძალიან მაგრად.

ნაწილი XXXVI – დაჯი

ნეტავ როდის მოსაღამოვდებოდა. ასე მეგონა, საათს გირები ჩააბეს და აღარ მოძრაობდა. სამინისტროში დავრეკე, საქმეები გამომიჩნდა და დღეს ვეღარ დავბრუნდები მეთქი და სახლში ავედი. ისე ვემზადებოდი, თითქოს პირველი პაემანი მქონდა 16 წლისას. იქნებ სახლში სულ არ ამომყოლოდა, მაგრამ რომ ამომყოლოდა… და თითქმის დარწმუნებული ვიყავი, ასეც იქნებოდა. ისეთები მომიყვა, ღია იყო, ძალიან ღია და თავისუფალი გოგო იყო, უფრო მეტადაც, ვიდრე თავიდან მეგონა. ნეტავ ასეთი გულახდილია ყველასთან? იქნებ არ იყოს. არ წაადგება ცხოვრებაში. სახლი ლაითად მივალაგე, მაინც არ მინდოდა ეგრძნო, რომ განსაკუთრებულად ველოდი, ან არ დაკომპლექსებულიყო ან ზედმეტი არ ეფიქრა, არ ვიცნობდი მაინც. მერე მარკეტში ჩავედი და ცოტ-ცოტა ყველაფერი ვიყიდე, სალათებიც, ხორცებიც, შამპანურიც და კონიაკიც. ლუდიც ვიყიდე, იქნებ მონდომებოდა. პიცა რომ არ უყვარდა, მივხვდი, რას გამომაპარებდა, არც უჭამია თითქმის. ეგეც დამევასა, პირველივე თემაზე რომ არ გაჭერდა და მიხვდა, უაზრობა იქნებოდა კამათით დაგვეწყო ყველაფერი. დავჯექი მერე და სცენარების ხატვა დავიწყე, რა შეიძლებოდა მომხდარიყო ან არ მომხდარიყო. მკრთალი გოგო იყო, უფერული კი არა, ქერა, აშკარად საკუთარი ძალიან ღია, თითქმის თეთრი ქერა თმით, კანზე ძარღვები ეტყობოდა, ისეთი გამჭვირვალე იყო, გამხდარი და ნაზი და არ ვიცი, საიდან ჰქონდა ასეთი გიჟურად ვნებიანი თვალები, თეთრ სახეზე მოულოდნელად მუქი და დიდი თვალები. ვიცოდი უკვე, თამამად იქნებოდა, ოღონდ სცენარი ვერაფრით დავალაგე თავში, არც ერთი მოფიქრებული რეალობასთან მიახლოებულს არ ჰგავდა, ან ძალიან ფილმის სცენარი გამომდიოდა, ან რაღაც ბავშვობა. შევეშვი მერე და პორნო ჩავრთე, მინდოდა მემასტურბირა, სანამ გავიდოდი, რომ როგორმე თავი შემეკავებინა და ეგრევე არ ვცემოდი, სახლში შემოვიყვანდი თუ არა. ძალიან მინდოდა ძალიან. ამ ჩემს ახალ თავისუფლებასთან ერთად პორნოები მაინც ვერ დავამუღამე, მარტო მაშინ ვუყურებ, მალე გათავება რომ მინდა, იოლად მოდის ხოლმე. ლესბი წყვილი ავირჩიე, ძალიან ლამაზები იყვნენ, ფერადკანიანი და ამასავით ფერმკთალი, ნაზი გოგონა. მეორე დომინანტობდა, მოქცეული ჰყავდა თავის მუქ, თლილ ხელებში ეს ჩემი გოგო და რაღაც სასწაულებს უკეთებდა, ჯერ ხომ გალოკა მთლიანად, მერე თან ორივე თითი შეუყო ფუჩუში და თან კლიტორს უწვალებდა და იკლაკნებოდა ქერა თოჯინა მის შეუბრალებელ ხელებში და მეც ისე უცებ გავათავე, არც არაფრის მიხმარება დამჭირვებია, მარტო კლიტორზე მოფერებით. ასე იშვიათად გამომდის, თითიც უნდა მივიხმარო ხოლმე და რამე შესაბამისი თუ ვერ ვიპოვე იქვე, ტუში ყოველთვის მიგდია ჩანთაში. ახლა კი ისეთი სველი ვიყავი, მარტო ამ გოგოზე ფიქრით ვიყავი სველი. მარიამი რომ ჰქვია თან, თითქოს როგორი უცოდველი სახელი. მარი-მეთქი და გამისწორა, არა მარიამიო. სახლში ეძახიან მარის და არ უყვარს, საკუთარ თავს მარიამი თვითონ დაარქვა. მარიამა უნდა დავუძახო, ასე უხდება. ჩემი მარიამა იქნება, ჩემი პაწია გოგონა. არ დამაგვიანდეს მეთქი, ვერ ვიტან დაგვიანებას, შხაპში შევვარდი, მაინც ნაჩქარევად მომივიდა თავის მოწესრიგება, მაგრამ ამას მარტო მე ვხვდებოდი, სხვა ვერა და გავედი გარეთ. საგნებს და ადამიანებს არარეალური სახეები ჰქონდათ, გამოკვეთილი მხოლოდ ჩემი მანქანა იყო, ჩემი საყვარელი, ჩემი კაცი, ჩემი იმედი. კიდევ კარგი, პიკის საათი გადავლილი იყო, საწყალი ჩემი მარიამა, გვიანამდე მუშაობდა, თორემ ავლეწავდი ვინმეს უეჭველად. რა თქმა უნდა, ადრე მივედი. აღარ დამიცდია 8 საათისთვის, ეგრევე დავურეკე, მოვედი, გელოდები მეთქი, ეცადა მასაც ისეთი მოუთმენლობით, როგორც მე ვცქმუტავდი, ამხელა ქალი.

ნაწილი XXXV – მარიამი

იგრძნო. იგრძნო კი არა, ვაგრძნობინე, ბოლოს და ბოლოს. რომ მინდოდა უსაშველოდ და თუნდაც შუადღეს სადილზე მინდოდა, ერთად რომ გვეჭამა და სალათის ნაკვალევს რომ მოილოკავდა ტუჩებიდან, ამაზე გამეთავებინა მარტო, მაგის ენის წვერის დანახვაზე და იმის წარმოდგენაზე, სად შეიძლებოდა ეს ენა მეგრძნო, ჩემში შიგნით და ღრმად ძალიან და ჩემი გემო ეგრძნო ამ ენის წვერით და მარტო ენის წვერით კი არა, მთლიანად გაეგო როგორი ტკბილი ვარ, როგორ სველი ვარ და როგორ ვსველდები, რომ მოდის ხოლმე ჩვენთან, ისე შემოაღებს მაღაზიის კარს, თითქოს ერთ რიგით შოფინგზეა გამოსული და იმენნა ტრუსიკი სჭირდება და როგორ ნელნელა გაუბრწყინდება ხოლმე თვალები, თაროებს და საკიდებს რომ ჩამოუვლის, სხვადასხვა ფერის და სტილის საცვლებს რომ დაათვალიერებს. რაღაც მშიერ სიხარბეს ვგრძნობ და ვგიჟდები ამაზე, ასე მგონია, ყველანაირ ბინძურ ფანტაზიაში დამემორჩილება და ისე გამეგება ფეხქვეშ, ისეთი კვნესით და კივილით, შეუხებლად გავათავებ. გამომიარა ორზე. აი რა სიგიჟე იყო, ველოდი თან და ვერც ველოდი, სადღაც მაინც მეგონა, მეკაიფა და ჩვენი მაღაზიის საათმა ორი რომ ჩამოკრა, ეგრევე დარეკა ტელეფონმა. ეტყობა კაი ხნის მოსული იყო და მელოდა, კანკალებდა და ისე ელოდა, ორი როდის შესრულდებოდა. გამოვალ მეთქი ახლავე და გავწელე. ნელა შევედი გასახდელში, ეს ყლეობა მაისური და შარვალი გავიხადე და ჩემი საყვარელი მოლურჯო კაბა გადავიცვი, ნახევრად გამჭვირვალე და ნახევრად მონაზვნური, თუ ძალიან არ დააკვირდებოდი, კოჭებამდე და დახურული რომ იყო და თუ ოდნავ დაძაბავდი თვალს, მთელ სილუეტს დაინახავდი და გავედი, გავედი ბოლოს და ბოლოს, მეშინოდა კიდეც ცოტათი. რისი არ ვიცი, ალბათ ყველაზე მეტად საკუთარი თავის, იმ წერტილში ვიყავი, რას ვიზამდი, რომ არ ვიცოდი წინასწარ და რაზე ვიქნებოდი თანახმა და რა შემზარავდა. ჩავუჯექი მინებდაბურულ ჯიპში და ისე მიადგა გაზს ფეხი, ჩემს გაბედულებაში, რომ როდესმე სასტიკად მოვტყნავდი, ცოტა ეჭვი შემეპარა. პიცა ვჭამოთო, ირიბად გადმომხედა და ვეღარ გავუბედე მეთქვა, რომ არ მიყვარს პიცა, დაჟე 4 ყველითაც კი, რაღაც უაზრო და ნარჩენებისგან გაკეთებული საჭმელი მგონია სულ და კი მეთქი, წავიდეთ, პიცა ასწორებს. რატომ მუშაობო ეტამში, ეგრევე მომახალა, შევუკვეთეთ თუ არა. ვუყურე, ვუყურე რამდენიმე წუთს, თან მაგარი იყო, კი არ ავუჩქარებივარ, შემოციცინებული თვალებით ელოდა, როდის გადავწყვეტდი მეთქვა, რომ რაც ცოტა აზრზე მოვედი და მივხვდი, ციდან არაფერი ცვივა, მას მერე მინდოდა სარაფანი ჩემით მეყიდა და არა მამაჩემს აერჩია თავის გემოვნებით, ვითომ რომ მე ვათვალიერებდი და  ბოლოს მაინც ისე გამოდიოდა, რაც მამას მოეწონა, იმას ვყიდულობდი. და რომ აღარ მინდოდა ასე, მინდოდა მარტო მეცხოვრა და ჭუჭყიანი თეფშები მაშინ გამერეცხა, როცა მინდოდა და თუ არ მინდოდა, ავმდგარიყავი და სულად გადამეყარა და ჭაღზე ჩამოვკიდებულიყავი ფეხით, თუ ასეთ ხასიათზე ვიქნებოდი.  ჩემით გადაწყვეტილებების მიღება რომ მინდოდა და როდის მომინდა. მამაჩემის დანახვა რომ აღარ მინდოდა აღარასოდეს. მოვუყევი, მოვუყევი ეს ყველაფერი, რომ დავიწყე ლაპარაკი, ვეღარ გავჩერდი, ისე მიყურებდა, ისეთი ყურადღებით, ოდნავ გვერდზე გადახრილი ჰქონდა თავი და თვალებს მიღმა თითქოს ჩემი ტვინის მოძრაობას გრძნობდა. ასე მგონია, მამაჩემის მოკვლა რომ მინდოდა და ეს მომეყოლა, ამასაც გამიგებდა, ისე ღრმად იყო ჩამომძვრალი ჩემს ტყავში. საღამოს გამოგივლი, სახლში მიგაცილებო, უცებ მითხრა და ძლივს გამოვერკვიე ამ ჩემი ცნობიერების ნაკადიდან და ნახევარი ნაჭერი პიცა მქონდა შეჭმული მხოლოდ და საათნახევარზე მეტი მილაპარაკია თურმე.  მშიერი, მაგრამ ემოციებით სავსე ვიყავი და არ მჯეროდა, რომ მართლა მომაკითხავდა, რომ არ იფიქრებდა, პრობლემებიანი თინეიჯერი ვიყავი და აზრი არ ჰქონდა ჩემთან ურთიერთობას. მიმიყვანა ისევ მაღაზიაში და თუ მახსოვდეს, როგორ მოსაღამოვდა, ვის და რანაირებს მოვემსახურე, იქნებ წამიცდა კიდეც ხელი ლიფების შეკვრისას და მთელი ის დღე ბუნდოვნად მახსოვს, ყოველ კლიენტში მაგას ვხედავდი, მაგის სავსე ძუძუებს, იისფერ ლიფში მოკალათებულს.

ნაწილი XXXIV – დაჯი

როგორ მომწონს ეს გოგო. ისე მხვდება ხოლმე, თითქოს ვიღაც მისი ძველი და კაი დროებთან დალინკული ნაცნობი ვიყო. სულ მიღიმის და ლოყები ეჩხვლიტება ხოლმე ღიმილისას და ეს სულ მაგიჟებს, მინდა ხოლმე მე, მარტო მე გამიღიმოს და აი ამ ნაჩხვლეტებზე ვაკოცო და ენა ავუსვა. პატარა გოგოა და რა თამამი, როგორი თავისუფალი. თავიდან მეგონა მეჩვენებოდა, მაგრამ მეხუთე, მეექვსე გასინჯვაზე დავრწმუნდი, რომ სპეციალურად ნელა მიკრავს ხოლმე ლიფის დუგმებს თუ რაცაა, მიცაცუნებს თითებს ზურგზე და მაგრად კაიფობს. ნეტა იცოდეს, მე როგორ ვკაიფობ და სად მივდივარ ხოლმე. მინდა ეს თითები კიდე უფრო დიდხანს გააჩეროს ჩემს ზურგზე და დაუყვეს მერე ქვემოთ, მოკლაკნოს თითები და ის ლამაზი, შავ მანიკურიანი ფრჩხილები ჩამომისვას კანზე, დამამჩნიოს ნაკვალევი და კაბაში ჩამიცუროს, დუნდულები მომისრისოს და თუ უნდა ჩამიხსნას ან ჯანდაბას, ჩახიოს კაბა, არ მენანება და ტრაკში შემიყოს ეს თავისი ლამაზი თითები, უხეშად, სასტიკად, არ დაელოდოს როდის დავსველდები და არც ნერწყვით დაისველოს თითები, მინდა, რომ მატკინოს, ტკივილსა და სიამოვნებას შორის ზღვარი სანტრიმეტრიც არ მეგულება. მინდა შემოძვრეს ჩემში, მინდა მაწვებოდეს ზურგზე, თავის მინიატურულ ძუძუებს მასრესდეს ზედ, დარწმუნებული ვარ, დიდი და ხორციანი ძუძუსთავები ექნება და რომ აუდგება, მკაფიოდ ვიგრძნობ ჩემს კანზე, მინდა თან კისერში მკოცნიდეს და თან ტრაკში მტყნავდეს ორივე თითით, დაუნდობლად და უხეშად. მერე რა, რომ მეტკინება, მეტკინოს, ტკივილიდან ორგაზმამდე მისვლა უფრო იოლია. იმ დღეს გავბედე და გასახდელიდან რომ მივაწოდე ჩემი ახალი იისფერი ლიფი, შესვენების დრო ვკითხე. ორიდან სამამდეო და რა კარგი იყო, მაგ დროს მეც შემეძლო სამსახურიდან გამოსვლა და მეთქი, ხვალ შემოგივლი, ერთად ვჭამოთ ლანჩი და გაუხარდა, დიდი სიამოვნებითო, კონსულტანტური ღიმილით გამიღიმა. როგორ ველოდი მეორე დღეს, არ ვიცი თან რას ველოდი, რა უნდა გვექნა დღისით მზისით ამ ქალაქში, მაგრამ ის, რომ გავიგებდი, რა უყვარს, თუნდაც საჭმელებში რა გემოვნება აქვს, რითი კაიფობს და რა ჰკიდია, მთელი მოლოდინი იყო. კიდევ კაი, საღამო იყო და სამსახურში აღარ ვიყავი წასასვლელი, პირდაპირ სახლში ავედი, გოგოებთანაც აღარ გავიჩითე, ან რა უნდა მომეყოლა, რატომ ვიყავი ასეთი აჟიტირებული ან როგორ გამიგებდნენ, მაგათი ნერვები არ მქონდა და დავითრიე პატარა კონიაკი და ჩავუჯექი ფიქრებს და მოლოდინებს და რა იქნება, გაემართლებინა ეს მოლოდინი. ის ეშმაკუნები, თვალებში რომ უხტოდა ამ ცელქ, ცანცარა, პატარა გოგოს, თამამს და თავხედს.

ნაწილი XXXIII – მარიამი

გუშინ კიდევ მოვიდა ეს ქალი. ამჯერად იისფერი დვოიკა მოისინჯა. მოისინჯა რა, ლიფი მოიზომა, ახლა ტრუსიკს ხო არ ამოიცვამდა, მაგრამ იმ მოტკეცილ მწვანე კაბაში ისე ეტყობოდა საცვლის კვეთები, მოუხდებოდა უეჭველად და მე დამიძახა მისახმარებლად მაინცდამაინც. ნეტა ლიფს რომ იცვამს, სულ ჰყავს დამხმარე მის შეკვრაში თუ პროსტა მემაიმუნება ან სიამოვნებს დუგმის შეკვრისას თითები რომ მიხვდება ხოლმე მის კანზე და თითქოს მიძნელდება შეკვრა, რამდენიმე წამით მეტხანს რომ ვაჩერებ. რა იცის, როგორ მინდა დავინახო ხოლმე ყოველი ლიფის მოზომებამდე, რა ლამაზი ძუძუები აქვს, როგორც მაშინ დავუნახე, შავ, გამჭვირვალე ლიფს რომ იზომებდა. ისე ზუსტად ჩაუჯდა ძუძუ, თითქოს მის ზომაზე და მისთვის იყო შეკერილი და სარკეში როგორ შეხედა საკუთარ თავს კიარადა ჯერ სახეს შეხედა, გაუღიმა და მერე ჩაიხედა ძუძუებისკენ, გამოკვალთული რომ ჰქონდა იმ ულამაზესნაქარგებიან ლიფში და როგორ აწია ხელები, რომ გაეხადა და ჩემთვის შესახვევად მოეცა, მუცლის კუნთები როგორ დაეჭიმა ამ დაზაგრულ ტანზე, ცუდად გავხდი. სამსახური არ ყოფილიყო და გავწევდი იმ ფარდას ბოლომდე, ვიდრე თვითონ დააყენა, თითქოს უნდოდა დამენახა და მერე ბოლომდე ჩამოვწევდი და ჩემი ნება რომ ყოფილიყო, რკინის კარსაც გამოვიჯახუნებდი და იმ პაწაწინა სივრცეში მოვიმწყვდევდი. კი კი, მე მოვიმწვდევდი, პატარა გოგო ამხელა ქალს, ქალს რომელიც ამდენი ხანია მიწვევს და მაგიჟებს და გამოწვევას ვაჩვენებდი, რომ ჩამოვგლეჯდი ამ ახლადმოზომილ ლიფს და მოვკიდებდი ხელს ძუძუზე, უხეშად მოვკიდებდი, ვატკენდი, ძუძუსთავს ისე დავუსრესდი, რომ ეკივლა სიმწრისგან და მერე უფრო დატკბებოდა, ენას რომ ავუსვამდი ნაზად და ტუჩებში დავუზასებდი, კივილს ჩავუხშობდი და ისევ ძუძუებთან დავბრუნდებოდი, მეორე ძუძუსთავს დავეკონებოდი და ვლოკავდი და ვკოცნიდი და ვკბენდი, სანამ ეს გასახდელის კედელს მიყრდნობილი, თვალდახუჭული და აკვნესებული იქნებოდა და კვნესას ვაჩვენებდი, ტრუსიკს რომ ჩამოვუწევდი და ენას შევუყოფდი მუტელში, ეგრევე შევუყოფდი, კლიტორის მოფერებამდე, ენა როგორც შეიძლება უხეში იყოს, ისე და მერე თითებს მივახმარდი, ენას შევაყოლებდი და დავტოვებდი იქვე, ორივე თითს, საჩვენებელს და შუათითს და ვუსრიალებდი იმ სისველეში და უკვე ისეთი სველი იქნებოდა, ჩამომივიდოდა თითებზე მისი წვენები და მაგის კლიტორთან ერთად ჩემივე ხელს ავილოკავდი, წვეთი რომ არ დამკარგვოდა მისი სიტკბოდან და ამ დროს ეს უფრო ხმამაღლა იკვნესებდა და სულ ფეხებზე გვეკიდებოდა, ვინმეს გარეთ ესმის თუ არა, რკინის კარს მიღმა ვიქნებოდით მოქცეულები და მოვატრიალებდი მერე, გადავკუზავდი, ხელებით მოსაზომებელი ოთახის სავარძელს დაეყრდნობოდა და დავხედავდი ზემოდან, ვიოლინოსავით ლამაზს, ფუმფულა ტრაკიანს და გადავუწევდი იმ ლამაზ დუნდულებს და ანუსს ვიპოვიდი და შუა თითს ჯერ დავინერწყვავდი და მერე შევუყოფდი და დაველოდებოდი, როდის აფეთქდებოდა და გავაკავებდი ცალი ხელით იმ აფეთქებულს, მივაჭყლეტდი კედელს და გავაგრძელებდი მოძრაობას, თუ დამნებდებოდა და გაჩერდებოდა, მეორე ხელს ფუჩუსთან მივუტანდი და კლიტორის ბაგეებს დავუსრისავდი, უფრო რომ ესიამოვნა, თან ნახევრად ზედ ვიქნებოდი გადაწოლილი და ზურგზე ვაკოცებდი, ენას ავუსვამდი და წამოწევდა თავს, უკიდურეს სიამეში მყოფი და შუბლით მიეკვრებოდა კედელს.მე კი ვტყნავდი და ვტყნავდი ტრაკში და უკვე ისე უხეშად ვტყნავდი, კლიტორის ფერებას და სრესასაც დავიკიდებდი და წელზე მოვკიდებდი მარცხენა ხელს, რომ კარგად ემოძრავა და დამათავებდა ზედ უკვე მთელი სახით კედელზე აკრული, ჩამოხოკავდა იმ კედელს და გამოვუღებდი ნელნელა თითებს ტრაკიდან, ფეხს მოვარტყამდი კოჭზე, რომ ფეხები შეეტყუპებინა და ჩავუტოვებდი ფუჩუში ჩემს თითებს და გადავაწვებოდი და ვაკოცებდი, სანამდეც მივწვდებოდი, ამ მაგარ ქალს, რომ მიღიმის ყოველ მოსვლზე და გამომხედავს ხოლმე ყოველი ლიფის მოზომებაზე.

ნაწილი XXV – სოფო

ვეღარ გავიგე რა. შეეშვა თუ რას ფიქრობს რეზიზე. აღარ ახსენებს, ფაქტია, თავის ახალ სამსახურზე მიყვება სულ. შეპყრობილივით არის ამ ახალი პონტით, ჩვენი ძველი ამბების მოგონებაც კი აღარ უსწორდება. და იქნებ ეს კაიც იყოს? კაი ჩემთვის, რა თქმა უნდა. იქნებ ახლა მაინც მოიხედოს ამ ბიჭმა ჩემკენ, როცა მიხვდება, რომ ქეთის სულ ცალ ფეხზე ჰკიდია და მე აგერ ვარ, პირველი კურსიდან ვუყურებ და რა მექნა, დამასწრეს და ვიჯექი ხოლმე აბესალომ და ეთერიში მურმანის ეკალივით. რა მექნა, ქეთის უჩემოდ არ შეეძლო და არც მე შემეძლო, რეზის ნახვაზე უარი მეთქვა. მერე რა, რომ ჩემს გვერდში არ იყო, მაგიდის მეორე მხარეს იჯდა ხოლმე, ქეთისთან და ხელი მის წელზე ჰქონდა მოხვეული და თვალებშიც მას შესციცინებდა, მაგრამ მეც ხომ მიყურებდა ხოლმე. მაშინ ესეც მკმაროდა, რომ ერთ სივრცეში ვყოფილიყავით, ჩვენი ყავის და ნამცხვრის ანგარიში ერთ ქვითარში მოსულიყო და კაფედან რომ გამოვდიოდით, ჯერ ხო ქეთის გაატარებდა და მერე ახსენდებოდა, რომ მეც გოგო ვარ და შეყოვნდებოდა ხოლმე და ამ დროს ან თითქოს წავბორძიკდებოდი ან შევყოვნდებოდი უბრალოდ და მეხებოდა და ამაზე ვათავებდი. მისი სიახლოვე, ფიზიკური სიახლოვე მყოფნიდა იმისთვის, რომ სახლში მისული გავწოლილიყავი ჩემს ლოგინზე და დამენძრია რეზიზე ფიქრში, ჩამეყო ხელი ჩემს ფუჩუში, თითქოს რეზის თითი იყო და მოვფერებოდი ჩემს თავს,  კიარადა რეზი მომფერებოდა, ჩაეყო ხელი ჩემს მუტელში, ვესრისე გემრიელად და მერე შიგნითაც შეეყო თითები და ემოძრავა და მერე თავისი დიდი და ლამაზი ყლით შემოსულიყო ჩემში. ვიცი, რომ ესეთი ჰქონდა. ქეთი მიყვებოდა. რომ უდებდა ღრმად და ამას მუცელზე ხელი ედო და ხელისგულზე რეზის ყლეს გრძნობდა ხოლმე, ამას მიყვებოდა და ამას ვგრძნობდი მეც, რომ ჩემშია, შემოდის, გადის და ისევ შემოდის და მეც ვგრძნობ ჩემს ხელისგულზე. ჩემს რეზის ვგრძნობ. როგორ მიყვარს.

ნაწილი XVII – ნიკუშა

ცხელოდა ქალაქში, საზიზღრად. ვერაფერს ვეუბნებოდი დედაჩემს, მეთქი, დე რატო არ მივდივართ.ხო ვხვდებოდი, რომ ეს ნაბოზარი მამაჩემი არაფრის მომცემი იყო და დედასაც არ შეეძლო, სადმე წავეყვანე და უცებ ნანუკა ჩამოვიდა. დილას რომ გავიღვიძე, სამზარეულოში დამხვდა, ცოტა აჩეჩილი, ვიდრე სჩვეოდა, ცოტა დაღლილი სახე ჰქონდა, მაგრამ რაღაცნაირი იყო მაინც, ისეთი, როგორიც აქამდე, რაც მახსოვს არ მინახავს, ბედნიერი და კმაყოფილი იყო თითქოს და იმ საღამოს ამოვედით აქ, წყნეთში. სეზონი იყო და დიდი ბაითი ვერ ვიშოვეთ, რაღაც პატარა  ბინაში შევიჭუჭყნეთ და მე რა მენაღვლებოდა, მარტოს მეძინა და დედას და ნანუკას ერთად, ერთ ლოგინში დაჟე და ან როგორ იწვნენ, როგორ თავსდებოდნენ არ ვიცი, მაგხელავე ლოგინი იყო ჩემი და ლამისაა, არ მყოფნიდა. მარა ასწორებდა ეს პატარა ბაითი, ერთი აბაზანა გვქონდა და დილაობით ხან ნანუკა მელოდა მე, ხან მე ველოდი, დედაჩემი ყოველთვის ორივეზე ადრე დგებოდა ხოლმე და კვერცხს გვიწვავდა საუზმეზე ან რამე უფრო გემრიელს გვიმზადებდა, სანამ მე და ეს წაკლა ერთმანეთს ველოდებოდით აბაზანის კართან. რამდენჯერ მივყრდნობილვარ და უნიტაზის ჩარეცხვის ხმისთვის მისმენია, რომ წარმოვიდგენდი, როგორ წამოიწევდა ამ დროს, ფუჩუს გამოიმშრალებდა და ამოწევდა ამ თავის გამჭვირვალე ტრუსიკს, რომ უფარავდა ყველაფერს და ვაფშემც არ უფარავდა, რამდენჯერ დამინახავს სახლში, ზემოთ შემოპარსული თმები, ქვემოთკენ რომ მუქდებოდა და ვერასდროს მიგრძვნია, სადამდეა გაზრდილი და როგორია იქ, სულ სიღრმეში. როდის მოვა დრო, თითს რომ ჩავუცურებ მაგ სიბნელეში და სისველე დამხვდება თუ რაც დამხვდება, არ ვიცი. თუ შემასწრო ხოლმე აბაზანაში, მენძრევინება ყოველ დილას, მაგის ჩახდილ ტრაკს რომ წარმოვიდგენ, ამ უნიტაზზე დამჯდარს და და ვთხვრი ხოლმე ყველაფერს და ბოლოს მიწევს, კარგად მოვწმინდო, დედამ რომ არაფერი იფიქროს. ისევ 10 წლის ვგონივარ, აი ნანუკას კალთაში რომ ვიჯექი ხოლმე და ვერაფერს ვფიქრობდი, მის მკერდზე მიხუტება რომ მსიამოვნებდა და მიყვარდა, ამის გარდა. არადა გავიზარდე, დე, ნანუკას მკერდი ნანუკას ძუძუებად გადაიქცა და ერთი სული მაქვს, მაისურის და ლიფის გარეშე ვნახო და დავკბინო, ეგ საზიზღარი ეგ, როგორ მამწარებს.